پاسخ اجمالی:
در حقيقت يکی از آداب دعا اين است که بايد هنگام دعا خواسته ها را يك به يك شمرد و تنها به دعا كردن كلى قناعت نكرد؛ چنانكه از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه فرمود: «خداوند مى داند بنده اش چه حاجتى دارد، ولى دوست دارد بنده اش حاجات خود را به طور مشروح عرضه دارد، بنابراين هنگامى كه دعا مى كنى نام حاجت خود را ببر».
پاسخ تفصیلی:
امام سجاد عليه السّلام در آخرين بخش دعای سيزدهم صحيفه سجّاديّه چنين دعا می کند: «وَ مِنْ حَاجَتِي يَا رَبِّ كَذَا وَ كَذَا [وَ تَذْكُرُ حَاجَتَكَ ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ فِي سُجُودِكَ:] فَضْلُكَ آنَسَنِي، وَ إِحْسَانُكَ دَلَّنِي، فَأَسْأَلُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ، أَن لَا تَرُدَّنِي خَائِباً؛[1] پروردگارا! از حاجتم اين و اين است [به جاى گفتن كذا و كذا حاجت خود را بيان مى كنى، سپس در سجده چنين مى گويى:] خداوندا! فضل تو مرا با تو مأنوس كرده و احسانت مرا به سوى تو فراخوانده، پس تو را به ذات پاكت و به محمد و آل محمد - كه درود و رحمتت بر آنها باد - سوگند مى دهم كه مرا از درگاه خود محروم بازنگردانى».
واژه «كذا» مركب از كاف تشبيه و «ذا» كه اسم اشاره است مى باشد. ولى گفته اند كه اين تعبير نه مفهوم تشبيه را دربر دارد و نه اشاره را و نه اين جار و مجرور متعلق به چيزى است. بلكه مفهومش «اين و آن» است و در جايى به كار مى گيرند كه مى خواهند چيزى را به صورت سربسته و اجمال بيان كنند، تا به موقع شرح آن ذكر شود.
تعبير به «مِنْ حَاجَتِي» مفهومش اين است كه تمام حاجات من اين نيست كه عرضه مى دارم، بلکه بخشى از آن است.[2]
امام سجاد عليه السّلام ضمن دعا چنين تعليم می دهد که هنگام دعا همراه با صلوات بر رسول خدا و آل پاک او عليهم السلام، حاجات خود را مشروحاً برشماريم که اين گونه دعا کردن به استجابت نزديک تر است.
در حقيقت يکی از آداب دعا اين است که بايد هنگام دعا خواسته ها را يك به يك شمرد و تنها به دعا كردن كلى قناعت نكرد؛ چنانكه از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه فرمود: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَعْلَمُ مَا يُرِيدُ الْعَبْدُ إِذَا دَعَاهُ، وَ لَكِنَّهُ يُحِبُّ أَنْ تُبَثَّ إِلَيْهِ الْحَوَائِج،ُ فَإِذَا دَعَوْتَ فَسَمِّ حَاجَتَكَ؛ خداوند مى داند بنده اش چه حاجتى دارد، ولى دوست دارد بنده اش حاجات خود را به طور مشروح عرضه دارد، بنابراين هنگامى كه دعا مى كنى نام حاجت خود را ببر».
در ادامه اين حديث، حديث ديگرى به اين صورت آمده است: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَعْلَمُ حَاجَتَكَ وَ مَا تُرِيدُ، وَ لَكِنْ يُحِبُّ أَنْ تُبَثَّ إِلَيْهِ الْحَوَائِجُ؛[3] خداوند حاجت تو را مى داند كه چه مى خواهى، ولى دوست دارد حوائجت را شرح دهى».[4]
منبع: عرفان اسلامی (شرحی جامع بر صحيفه سجاديه)، آيت الله العظمی مکارم شيرازی و همکاران
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.