بانوی با فضیلت، فاطمه سید خاموشی مشهور به طاهایی، طی بیش از پنجاه سال، فعالیتهای مختلفی در عرصههایِ فرهنگی، سیاسی، اجتماعی داشتند که مروری بر زندگینامه ایشان گواه این مدّعا خواهد بود. وی از همان آغاز مهاجرت به مشهد، دغدغهای در سر داشت و آن آشنا کردن بانوان با معارف اسلامی و تحکیم اعتقادات این بخش از جامعه بود، ضرورتی که سالها کسی به آن نمیپرداخت. این فکر با راهاندازی کلاسهای آموزش قرآن و آشنایی با تفسیر آغاز گردید و آنگاه در پی استقبال بینظیر بانوان و حمایتِ مراجع آن روزگار به تأسیسِ حوزه علمیه مکتب نرجس(س) انجامید....
در شب میلاد مبارک حضرت ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا(ع)، مسئولین مؤسسه و دانش پژوهان «دارالإعلام لمدرسة اهلالبیت(علیهم السلام)» توفیق یافتند در دیداری با آیت الله العظمی مکارم شیرازی(دامت برکاته)، ضمن ارائه گزارش از فعالیتهای این مؤسسه، خوشه چین بوستان رهنمودهای ایشان در این زمینه باشند و توصیههای ایشان را توشه راه خویش سازند.
در خانواده مرحوم حجة الاسلام «آقای سید علی آقا» که از علماء طراز اول تبریز بود کودکی به دنیا آمد که از همان سن طفولیت آثار بزرگی و نبوغ از جبین او ظاهر و آشکار بود. پدرش نام او را «محمد» گذارد و چون آثار ذکاء و فراست در او مشاهده می کرد همین که سن او به حد کافی رسید به تعلیم و تربیت او همت گمارد. سید محمد مدتی در حوزه درس پدر بزرگوار خود و سائر دانشمندان و علما برجسته تبریز به تحصیل علم اشتغال داشت و چون دارای فکر قوی و حافظه فوق العاده بود به یک شعبه و رشته قناعت نکرد و فنون مختلفه را اعم از «فقه» و «اصول» و «ریاضیات» و «فلسفه» و «طب قدیم و جدید» نزد اساتید فن فرا گرفت....
ایشان 15 سال در زندان به سر بردند که وقتی وصف این زندان را میگفتند به راستی انسان وحشت میکرد. در آن زندان تنها وسیلهای که در اختیار ایشان قرار دادند قرآن مجید بود. اما ایشان از همین قرآن کریم، عجیب استفاده میکنند و در آن 15 سال بیش از 1700 بار قرآن را خوانده اند، و روی آیات قرآن فکر کرده اند و درهای تازهای از علم و دانش قرآن، بر روی ایشان گشوده شده است.
مرحوم علامه سيد عارف حسين الحسينی(اعلی الله مقامه الشريف) را از آن زمان كه در حوزه درس اصول اينجانب در حوزه علميه قم شركت میكرد، میشناختم. او به راستی مردی مثبت، مقاوم، با تقوا و پرهيزكار و پراستعداد و مخلص و با صفا و دوست وفادار انقلاب اسلامی بود...
مرجعیت و روحانیت باید استقلال خود را حفظ کند. این درست است که مرجعیت حامی و حافظ نظام است، زیرا این نظام حاصل تلاش و مجاهدت این نهاد بوده است، لیکن نباید این تلقی پیش بیاید که روحانیت همه مشکلات را به نفع نظام توجیه میکند. اعتراض به امور خلاف شرع و مصالح عمومی، قبل و بیش از همه در شأن مرجعیت است. مرجعیت نباید وارد جزئیات کارها بشود، بلکه صرفا باید اصول کلی را مطرح و بر آن پافشاری کند. اگر مرجعیت وارد امور جزئی شود و یا به تعبیری، به امور اجرایی بپردازد، هر گونه اشتباهی به شأن او لطمه میزند. مرجعیت قطعا باید ضابطهمند شود. نباید این گونه باشد که هر کسی از گوشهای بلند شود و رسالهای را منتشر و خود را مرجع تقلید معرفی کند. البته منظور از ضابطه، ضابطه درون گروهی و جوشیده از درون روحانیت است.
من در سه جریان از نزدیک با شهید بزرگوار، مرحوم شهید «هاشمینژاد» در تماس بودم و در این تماسهای نزدیک با ویژگیهای مختلف و مهمی در شخصیت ایشان آشنا شدم. ایشان قبل از انقلاب سخنرانیهای پرشوری داشتند؛ و آوازه سخنرانیهای ایشان چه در قم و چه در مشهد و چه در تهران در همه جا بود و شاید کمتر کسی بود که در مسیر انقلاب قرار داشته باشد و از سخنرانیهای پرشور و موثر ایشان، مخصوصا در نسل جوان خبر نداشته باشد. من معتقدم یکی که از کسانی که در پیشرفت انقلاب در مناطق مختلف کشور اثر گذاشت، ایشان و سخنرانیهای ایشان بود...
جمعی از دانشجویان کارشناسی ارشد فقه و حقوق مقارن دانشگاه مذاهب اسلامی روز پنجشنبه شانزدهم اسفندماه ۱۳۸۶ در سفری یک روزه به شهر مقدس قم با حضرت آیت الله مکارم شیرازی دیدار نمودند. در این برنامه که به سخنرانی معظم له گذشت، ایشان به بیان مطالبی در خصوص نحوه عزاداری سرور و سالار شهیدان پرداختند. حضرت آیت الله مکارم شیرازی وظیفه مبلغان دینی و مداحان ائمه عصمت و طهارت(ع) را وظیفهای سنگین دانستند و بر لزوم دوری از انحرافات معرفتی و تاریخی در بیان مداحیها تأکید نمودند...
نهمین همایش «کتاب سال حوزه» با حضور حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی، محمد حسین صفار هرندی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از اساتید و پژوهشگران حوزه علمیه در مدرسه دار الشفای قم برگزار شد. آیت الله مکارم شیرازی این همایش را یک مسابقه علمی و عالمانه دانست و اظهار داشت: به گفته مسوولان هفتهای 200 کتاب حوزوی نوشته میشود! ولی متاسفانه برخی از این کتابها جنبه تکراری دارد و کارهای تکراری فرصت را از حوزه علمیه میگیرد. وی با بیان اینکه حوزههای علمیه باید کانون ابتکارات و تولید علم باشند، از داوران این همایش خواست تا کتابهایی را که حاوی تولید علم هستند به کتب دیگر ارجحیت بدهند...
از جمله مردان مخلص در زمان ما، محقق عالیقدر «آیةالله محمودی» است كه اكثر مؤلفات خود را كه به حدود پنجاه تألیف گرانبها میرسد، به دفاع از حقانیت و نشر فضایل امیرمومنان علی(ع) اختصاص داده است. او هنگامی كه آگاه میشود متعصبان عصر ما مجلدات مربوط به شرح حال امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین(ع) را از كتاب معروف «انساب الاشراف» عمداً چاپ نكردهاند، نسخه خطی آنها را از كتابخانههای معروف آنان گرفته و همراه با تحقیقات جامع خود به چاپ می رساند. او با الهام از مكتب اساتید بزرگش علامه امینی و علامه حاج آقا بزرگ تهرانی، به جمعآوری كلمات علی(ع) میكوشد و اثر نفیس «نهجالسعادة» را در 14 جلد به وجود میآورد كه به عنوان كتاب برگزیده سال 1377 شناخته میشود.